"Miasto Czterech Wiatrów, Dolina Siedmiu Snów"

Miasto czterech wiatrów, dolina siedmiu snów
Kosmiczne oceany pełne perłorodnych głów
Przepłynę przez nie wszystkie póki w mięśniach starczy sił
Mgławice mnie poniosą, z mlecznej drogi będę pił
Przybiorą moje włosy w nieboskłon zimnych gwiazd
Otworzą moje usta blaskiem słońc odległych miast
Wrota do doliny z dala srebrzą się i śpią
Miasto czterech wiatrów jest już niedaleko stąd

Miasto czterech wiatrów, dolina siedmiu snów
Obędzie się bez fanfar i płomienistych mów
Przede mną trudna droga przez stalowe mosty lat
Gdzie chwasty i ruiny modelują rdzawy świat
Nie słyszę śpiewu ptaków i nie widzę śladów stóp
Lecz beton jest pokorny i odpada niczym strup
Ja wpadam w kielich kwiatu sześciu zmysłów, doznań stu
I widzę wreszcie słońce nad doliną siedmiu snów

Miasto czterech wiatrów, dolina siedmiu snów
Gdzie w blasku letniej zorzy fontanną tryskam znów
Młodszy o stulecia, oszlifowany głaz
W krysztale inkarnacji widzę świt kolejny raz
Niech toczy mnie ocean, obrasta leśny mech 
Chcę słyszeć szept obłoków i galaktyczny śmiech
Przez bezimienne mosty musiałem biec co tchu
Do miasta czterech wiatrów, doliny siedmiu snów