"Nonsense" (New Poem, Polish/English, 29.01.2025).

Bezsenne dni w Kottbusser Tor, ociężałe spektakle światła
dwa razy cisza powtarza skutecznie mantrę pierwszego działa

Czy jest już za wcześnie na sen, może wcale nie kamień
podrygi punkowego bohatera

Kamień toczy ropę z ucha, ucho nastawia się na odbiór radia
w małym poddachowym pokoiku

Kotti śpi, albo udaje czuwanie, jak pilot od TV tamtego ranka
kiedy ktoś przełączył wiadomości na kolor jej ust

I ona stała się ciszą, snem, na który za późno, przechadzałem się z Porterem
po najpodlejszych ulicach, cud, że nikt nie zadźgał mnie
nożem

Trafiłem na koncert The Boots, żony muzyków były zaskoczone
że młody Polak kojarzy coś więcej, niż Lecha Wałęsę

Mam jednak wąsy, choć wtedy ledwo miałem włosy, zgalając wstyd
porannych butów, detoks malinowego księcia

Pisałem "King of Kreuzberg" na jednej serwetce, w kawiarni na szczycie świata
hej, to wygląda jak Sputnik, krzyknęła
rozkładając skrzydła krwi nad chodnikiem

Spadła prosto w czerwoną gwiazdę Alexanderplatz, próbując
pociągnąć mnie za sobą, byłem jednak za ciężki, opity piwem
obżarty pizzą z jalapeno

Teraz wspominam złote dni, które były brunatnym gównem
kolejnego upośledzonego strażnika

Po tej stronie świata zawsze pada deszcz
i Faraon bredzi o życiu

***

Sleepless days in Kottbusser Tor, heavy spectacles of light
the silence effectively repeats the mantra of the first cannon twice

Is it too early to sleep, maybe not a stone at all
the twitches of a punk hero

A stone drains pus from the ear, the ear tunes itself to the radio
in a small attic room

Kotti sleeps, or pretends to be awake, like the TV remote control that morning
when someone switched the news to the color of her lips

And she became silence, a dream that was too late, I walked with Porter
through the meanest streets, it's a miracle that no one stabbed me
with a knife

I came across a concert by The Boots, the musicians' wives were surprised
that a young Pole knows something more than Lech Wałęsa

I do have a moustache, although I barely had hair then, shaving off the shame
of my morning shoes, detox of the raspberry prince

I wrote "King of Kreuzberg" on one napkin, in a cafe on top of the world
hey, that looks like Sputnik, she shouted
spreading wings of blood over the pavement

She fell straight into the red star of Alexanderplatz, trying
to pull me with her, but I was too heavy, drunk on beer
gluttonous on jalapeno pizza

Now I remember the golden days that were the brown shit
of another retarded guard

It always rains on this side of the world
and Pharaoh talks nonsense about life