Słowa-łódki

Słowa-łódki
wschód słońca na Maui
w kolorze wiśni
zapałczane wulkany
medytacja mnicha w ich cieniu
cisza
tylko ptaki w swobodnej muzyce
nikt nie notuje tonacji
kto wie,
może czuwa przedwieczny reżyser
i samotnie
intonuje słońce

Prymitywna poezja wschodu
dalekie drogi Afryki
tajemnicze mosty z namiotów księżycowych
spłukane
rzeką w pierwiastek
ktoś patrzy w dół urwiska
czy tam w ogóle ktoś był
tarcza jego zegarka zmienia w pomarańczę
każdego, kto policzył czas

Tancerze i muzykanci Maroka
olewają wasz rock'n'roll
mają własne odcienie boogie
praktykowane od tysiącleci
nikt nie zmierzył nigdy odległości
dźwięku białasa od plemion
nikt nie odważył się zagrać
dodatkowej nuty
nad ranem
przejść mostem fletów
i lampionów duszy
zdmuchnij świece, a odór pozostanie
praktykowane piękno umiera
jeśli grasz zbyt gęsto
umierasz z nim i do niego

Słowa-łódki
zabiorą cię wszędzie
wszędzie tam
gdzie pragniesz
nie wiedząc i/lub
zapominając
o pragnieniu