"Biblia Ludzkości" | Nowy wiersz, 22.09.2024.

Biblia ludzkości:
odpływamy parostatkiem
karmimy feniksa
futurystyczne parki eksplodują
kto czyta te bzdury
zawieszone w kisielu

Kto sprowadził deszcz
na ogród wschodu

Droga na zachód zdaje się niedostępna
płynie tam statek
bieży tam pociąg i koń

W zachodzące słońce, gdzie nie ma szansy
na ego
przemawiam do siebie
czyimś głosem, kontrola urodzeń
sięga nadiru

Kto poprowadzi ekspedycję do nowej Europy
Afrykańskie mosty
dawno powinny zwodować
świt

Były takie plany, epoki lat temu
aby zrobić coś z podziałem
jednak wciąż wolimy odwieczne walki kontrastów
które zlewają się w poranne wino
pite z ust Agaty

A, w sumie, jak ty masz na imię
może po prostu biblia ludzkości
gdzie znów pomyliłem
kobietę
z bogiem

"Terrapark London" | New Poem, 4.09.2024.

I feel utopia in my pupils
stretching the word
up my neck
sweat from yesterday's parties
down my throat
this whole thing is floating
on immense skies
anchors of the cloud
alcohol from the Queen

drink up the cup
cup up the
void
tie the lace of your chin
wreck
lips
on TV channels
rendered obsolete

endless carlights, smashing like synthesized birds
the forest
of forget
dive
gladly into the bottom line
of every British
joke

I am boat
uprising the Brixton sunset
dividing the oar

she is life
terrapark London