"Baskijski Kwiat"

Pisałeś na ścianach imiona ulic
Płynąłeś wartkim strumieniem
Potem w galerii stłoczony usnąłeś
Znużony tempem kamienic
I podał ktoś słodką wiązkę maku
Zamknąwszy drzwi do sali
Słyszałem kobiety mówiły o tobie
Afro wizjoner ze stali

Tępy świat, baskijski kwiat

Tańczyłeś po dachach najwyższych
W bezruchu na wiek uchwycony
Skrobany po włosach pinezką
Na cichą tułaczkę zrodzony
I podał ktoś cichą pompkę do raju
Szepnąwszy coś „Salvador Dali”
Słyszałem portrety stękały pod nosem
Basquiat nas wszystkich ocali

Tępy świat, baskijski kwiat

W bokserskim ringu z Warholem
Wpisany w popowe graffiti
Kto wie co pragnął przekazać
Poeta w ostatnim antyku
I podał ktoś złoty telefon do domu
Nie uprzedzając że pali
Koślawe dłonie i markotne skronie
Każdy kto czuje się mały

Tępy świat, baskijski kwiat
Ile wypłowiałych lat
I futurystycznych krat

"Short One"

I’m thinking of a poem
the wind blew away
you can still find the words
in every dictionary
the plot in every love song
the gist on every tombstone
I’m grateful that the wind
blew the lines away
circulated them round the world
made communication
simpler
did you hear the wind howl this morning?
what did it say?
it was not one, but at least a million
simultaneously whispered poems
that made all this noise
and you say poets are seldom heard
in this city, and I thought
I lost a poem